Watain vinylbox

Kort geleden was er al de Opus Diaboli boxset, enige tijd later volgde Deathspell Omega met een prachtige picturediskbox en nu doet Watain daar een schepje bovenop met een waanzinnig mooi uitgevoerde heruitgave van hun albums tot nu toe.

De LP-box waar de Zweden mee komen is volledig van hout gemaakt en bekleed met leer. De box bevat alle albums die Watain tot nu toe heeft uitgebracht, te weten Rabid Death's Curse (op grijs vinyl met zwart-witte spatter), Casus Luciferi (op grijs vinyl), Sworn to the Dark (op rood transparant vinyl) en Lawless Darkness (op blank helder vinyl). Daarnaast bevat het pakket nog vier handgemaakte zeefdrukken die samen een poster vormen. Er zullen niet meer dan 1000 exemplaren van gemaakt worden.

Geïnteresseerden moeten nog een ruime week geduld hebben, want het geheel zal op 16 november uitgebracht worden. De LP-box is verkrijgbaar via Seasons of Mist. Wel moet er redelijk in de buidel getast worden; de boxset zal 109 euro gaan kosten. Voor wie dat te duur vindt, heeft Seasons of Mist ook reguliere heruitgaven van de albums in de aanbieding. Die kosten ieder 20 euro.

Review: Shining - Redefining Darkness

Een nieuw Shining-album is altijd iets om naar uit te kijken. Al jaren weet deze band een geluid neer te zetten dat op de een of andere manier zo mooi en tegelijkertijd zo tergend is, dat de band absoluut in het rijtje der groten thuishoort. Na wat twijfelachtige experimenten op een tussentijdse EP, is het nu weer eens tijd voor een echt album.

Er vallen eigenlijk twee dingen direct al op. Ten eerste de voorkant van het album. Geen vage afbeelding of een naar suïcide verwijzende foto, maar een wit vlak met een neerwaartse pijl, uiteraard verwijzend naar de bekende ‘thumbs down’.

Maar er is een grotere stijlbreuk. Ineens wisselen Zweedstalige en Engelstalige nummers elkaar af terwijl Shining alleen in het verre verleden een paar Engelstalige nummers uitbracht. De laatste albums waren volledig Zweedstalig.

Maar dan nu waar het bij Shining echt om gaat. De muziek. Het eerste nummer, Du, Mitt Konstverk, lijkt met zijn oldschool opening direct de toon voor het album te zetten. Een blackmetalblast en open gitaarlijnen doen vermoeden dat Shining voornamelijk de duisternis weer eens gaat namaken. Gelukkig blijkt dat al snel anders te zijn. Kvarforth komt er weer als vanouds inzetten met zijn kenmerkende stemgeluid en ook gitarist Peter Huss draagt al direct een duidelijk herkenbare steen bij met zijn inmiddels superkarakteristieke gitaargeluid.

Gaandeweg het nummer wordt duidelijk waar het wel heengaat met dit album. Dit wordt geen herhaling van zetten, maar een verdere vermenging van het soort metal dat Shining in het verleden speelde met een soort duistere, gevoelige en catchy, prima verteerbare muziek. Voor de fetisjisten waarschijnlijk veel te veel neigend naar popmuziek, maar dit is wel waarin Shining zich de laatste twee albums al sterk mee onderscheidde van de rest van de metalscene.

Dan het tweede nummer, The Ghastly Silence. De eerste melodielijn die te horen is, doet sterk denken aan de muziek uit de film 28 Days Later. Sterker nog: het kan bijna niet anders dan dat het er op gebaseerd is. Ook in dit nummer zijn weer de typische Shining-tussenstukken te vinden: akoestische gitaren en een ander stemgebruik van zanger Kvarforth. Nieuw is de echte zang die hij hier gebruikt. Helemaal succesvol is dat niet. Voor dit soort stukken ontbreekt het hem aan de kwaliteiten die een dergelijk stemgebruik vereisen. Het zal voor de mensen die bekend zijn met het werk van Shining nog wel te waarderen zijn, maar iemand die dit voor het eerst hoort, zal waarschijnlijk direct opmerken dat Kvarforth dit eigenlijk niet aankan.

Han Som Hatar Människan beukt er op ouderwetse wijze in. De openingsriff doet denken aan de stijl van The Eerie Cold, maar het gitaarwerk van Huss maakt wat dat betreft het onderscheid. Peter Huss is wat mij betreft hard op weg om een van de beste gitaristen van de hedendaagse metal te worden. Dat blijkt niet alleen uit de kenmerkende solo’s, maar ook uit de invloed die zijn gitaarspel heeft op het totaalgeluid van Shining.

Helaas komt het nummer niet echt van de grond. Wat mij betreft blijft het te veel steken in losse elementen die elkaar opvolgen omdat het nu eenmaal zo is. Het nog wel redelijke akoestische tussenstukje verbetert daar niet veel aan.

Hail Darkness Hail, het vierde nummer, heeft zijn naam in ieder geval mee. Een Satyricon-achtige riff domineert de opening en blijft gedurende de rest van het nummer de drijvende kracht. Dat Shining ontdekt heeft dat akoestische gitaarstukken het goed doen is wel duidelijk, want ook hier weer is daarin voorzien. Ze komen er prima mee weg omdat ze er goed in zijn, maar het begint inmiddels wel een beetje voorspelbaar te worden. Dat Kvarforth die ruimte gebruikt om de luisteraar er herhaaldelijk op te wijzen dat er toch echt geen licht aan het eind van de tunnel is, verbetert daar niets aan. Dat wisten we namelijk al.

Het vijfde nummer van een Shining-album is traditiegetrouw een bijzonder intermezzo. Dit keer is er weer gekozen voor een pianostuk. Niet zo mooi als de Mondscheinsonate die Halmstad nog sierde, maar ach…

En dan is het laatste nummer alweer begonnen. For the God Below. Dat klinkt direct als het laatste nummer van het vorige album, terwijl het dit keer niet over de familie van Kvarforth gaat, maar over de God van beneden. Drie keer raden wie hij daarmee bedoelt.

Ook dit nummer moet het weer voor een groot gedeelte hebben van het meesterlijke gitaarwerk van Peter Huss. Op zich is dat helemaal geen probleem, want deze man heeft zich ondertussen weten op te werken tot een van de beste gitaristen van de hedendaagse metal, maar het zegt wel iets over de totale kwaliteiten van Shining.

Redefining Darkness herdefinieert namelijk niet de duisternis, maar herdefinieert Shining.  De band was in het verleden een absoluut ijkpunt met het album Halmstad als ongelofelijk hoogtepunt. Shining zorgde voor rillingen, voor kippenvel, voor tranen. Haat, verdriet, melancholie en misantropie waren wat de muziek uitademde. Nu gaat het om goed opgebouwde nummers, gespeeld door uitstekende muzikanten, begeleid door een matige zanger.

Interview (en): Der Weg einer Freiheit

 Der Weg einer Freiheit is not the biggest name in black metal, but it might just be that this band will draw some more attention in the next few years. With two albums out now, it seems only a matter of time before this band gets noticed by more people. Nikita (bass/guitar) introduces the band.

- Who are the people behind the band? How long have you been involved in listening to and creating black metal?
Our band was officially born in early 2009 with the release of our selftitled debut. Singer Tobias J. and I met several years ago through the local underground and had a band Frostgrim that, however, split up in 2007. At this point of time I started to write tons of new material that later ended up as the songs on the first DWEF album. At the begininng I didn’t think about launching a band with this new stuff because I mainly wrote the songs for myself. But when it came to the recordings the result turned out surprisingly good and I thought it was indeed a good idea to release the music and share it with others. With the re-release of the debut in 2010 we found drummer Christian who sadly had to leave us one year later with the release of “Agonie” in summer 2011. However, we're happy to have found replacement in Tobias S. who is now a full-time member in DWEF and also played the drums on the new album “Unstille”.

- Der Weg einer Freiheit is a pretty melodic band, but also quite fast. Which bands do you see as your biggest influences?
I think I got into Black Metal with German bands like Nocte Obducta, Nagelfar, Orlog, Helrunar but also Scandinavian stuff like Dissection, old Dimmu Borgir, Emperor and bands like these. So these were some major influences on our music and taste in general.

- In Germany there are a lot of different kinds of black metal bands. The orthodox, pure satanic bands like Katharsis for example and national socialist bands like Absurd. Der Weg einer Freiheit doesn’t seem to follow any extreme  concepts. What is the band all about?
Yes, you're right – we don't follow any political or religious themes. Our songs are about the nature of the human being, life and death but also about earth, time and everything that follows us where ever we go and what ever we do. We try to express our feelings, memories and thoughts about life in general through the music and lyrics.

- Most black metal bands have some sort of message to spread. Most of the time it has something to do with religion, satanism or individualism. The name of your band suggests some sort of individualism too. Is that correct?
Yes, our band is also about individualism. Even more precisely it's about our own individual freedom in making music and in general the freedom in our lives. We like and respect the bands that sing about religious, satanic stuff if the music is well done and touching. If it sucks and it's all about the image and stuff like that, then we can't take it so seriously.

- Why are the lyrics in German?
German is our mother tongue and for me it's kind of logical to express myself with words I know best and since the beginning of my life rather than a write in a language I'm not 100% familiar with.

- Now your new album, Unstille, is released. I didn’t have a chance to hear it yet. What are the main differences to the previous two releases?
I guess there aren't so many differences as one may think. I'm generally not out for writing something completely new and unexpected – rather find an own and unique style and not sounding different on every new record. But I would say with the new album we have expanded the musical bandwidth between fast and slow, aggressive and calm as well as loud and silent. It was always important for us to contrast two musical extremes and combine these logically and comprehensibly within one song. "Unstille" is a bit faster and even more blasting than the last releases and also darker and more gloomy regarding the melodies. You may need more time to get into the material as it's not as catchy as the older material.

- You’ve been touring with bands like Wolves in the Throne Room and The Black Dahlia Murder.  Any wishes for future tours?
We'll take what we get, hehe. Sometimes it's not up to us to decide about the bands we play with but of course we'd like to go on tour with bands we are in tune with personally and musically.

- As far as I know you have only been touring in Germany. Will you play live in other countries soon? The Netherlands perhaps?
Right, until now we've only played Germany and Austria. We'd love to visit other parts of Europe or maybe even another continent, we'll see! Maybe we'll come to the Netherlands in Spring next year, we're currently planing for a more extensive European tour.

- The German black metal scene is quite vivid. Do you recommend certain bands?
Yes there are some really promising acts like Lantlôs, Membaris, Imperium Dekadenz, Agrypnie, Heretoir and of course some older stuff which is still great like Nagelfar, Orlog, Drautran for example. These bands are all worth a listen!

- Any future plans or dreams? What would you like to achieve with Der Weg einer Freiheit?
In the first place the band is about making music so we want to record stuff and play live as much as we can. Apart from that let's see what the future brings us!


- Thanks a lot for this interview!

Join us on Facebook

Vinylbox van Deathspell Omega

Dit zou zomaar eens de meest begerenswaardige blackmetalrelease van het jaar kunnen worden: een waarschijnlijk zeer gelimiteerde uitgave van maar liefst zeven picture discs van Deathspell Omega. 

Het betreft al het werk van de trilogie waar de band de laatste zeven jaar aan gewerkt heeft. In totaal gaat het om acht albums en EP's waarvan de eerste zeven al eerder uitgebracht zijn: Si Monumentum Requires Circumspice, Kénôse, Mass Grave Aesthetics, Diabolus Absconditus, Fas – Ite, Maledicti, in Ignem Aeternum, Paracletus, Chaining the Katechon en de volledig nieuwe EP Drought.

Behalve de picture disks bevat de boxset nog zeven kunstdrukken, een poster en een 60 pagina's tellend boekje. Waarschijnlijk bevat dat boekje de songteksten van het boxmateriaal en laat Deathspell Omega nou net een band zijn waarvan de songteksten het lezen meer dan waard zijn.

Van die aankomende EP is overigens op de site van Decibel Magazine al een nummer te beluisteren en dat belooft veel goeds. Het stuk heet (ja, echt waar): Abrasive Swirling Murk. Juist...

Drought is verkrijgbaar vanaf 22 juni en daarvoor zou je bijvoorbeeld bij Seasons of Mist terecht kunnen. Op de vinylbox moet iets langer gewacht worden, want die is op zijn vroegst pas vanaf 9 juli leverbaar. Een bestelmogelijkheid heb ik nog niet gevonden, maar mailen met Norma Evangelium Diaboli kan nooit kwaad. De prijs zou rond de negentig euro komen te liggen.

Black-metal.nl op Facebook

Review: Marduk - Serpent Sermon

Van sommige bands weet je in grote lijnen wel wat je van ze kunt verwachten. Marduk is absoluut zo'n band. In detail kan het afwijken, maar het blijft in zekere zin voorspelbaar. In het geval van Marduk is dat zeker niet negatief. In tegendeel zelfs, want vooral sinds het aantreden van zanger Mortuus (Funeral Mist) heeft Marduk zijn stijl langzaam maar zeker bijzonder puur en overtuigend weten te maken.

De nieuwe heet Serpent Sermon. Slangenpreek dus. Je Bijbelkennis hoeft niet enorm te zijn om te begrijpen waar dat op slaat: er moeten zielen richting het Kwaad gedreven worden. Marduk is Collecting souls for Belial, zeg maar.

Het eerste nummer, de titeltrack, knalt er na een heel kort intro meteen op zijn Marduks in: slepende en snaarstrakke gitaarpartijen, hypersnelle blasts en uiteraard de gruizige stem van Mortuus. Ook is er her en der een catchy rifje te ontdekken. Ook zo'n Marduk-ding.

Het tweede nummer, Messianic Pestilence, sluit wat dat betreft prima aan. Hier horen we Marduk zoals Marduk op zijn best is: extreem snel, agressief en duister.

En zo gaat het het hele album door. Af en toe wordt er iets vertraagd, maar al snel gaat het pedaal weer vol neer. Op Serpent Sermon is een enkel traag nummer te vinden, maar ook dat is niets nieuws voor de Zweden. De voorgangers bevatten ook al dergelijke stukken.

En zo blaast Marduk weer een album vol met grafzwarte agressie dat eigenlijk niemand tegen zal vallen. Ik denk dan ook niet dat er reden tot klagen is. Het is gewoon weer Marduk dus het is gewoon weer erg goed. Vernieuwend is het zeker niet, indrukwekkend blijft het. Aanschaffen? Zeker doen. Al was het maar om dit blackmetal-monument (want dat is Marduk) te steunen. Spijt van je aanschaf zul je sowieso niet hebben.

Nuclear Blast heeft een gelimiteerde gifgroene vinyleditie te koop, bij de andere aanbieders zijn bij mijn weten alleen de standaardversies verkrijgbaar.

Black-metal.nl op Facebook

Watains live-dvd

En daar is hij dan eindelijk: de langverwachte live-dvd van Watain. De band heeft deze release in het verleden aangekondigd als film, maar gelukkig is dat niet helemaal het geval. Zogenaamde black metal-films zijn in het verleden namelijk nogal vaak bijzonder gênante uitgaves geweest met Cradle of Fear als triest dieptepunt.

Watain heeft gekozen voor een registratie van een van hun jubleumconcerten de ze vorig jaar in Zweden gaven. De nummers worden afgewisseld met korte interviewfragmenten en wat occulte scenes.

Het concert zelf is prima in beeld gebracht en ook de geluidskwaliteit is meer dan in orde. Wat dat betreft levert Watain hier prima werk af. Natuurlijk is het wel zo dat de sfeer van de dvd bij lange na niet in de buurt komt van wat je bij een echt concert meemaakt, maar bij een band als Watain is dat dan ook volstrekt onmogelijk.

De limited edition fanbox bevat een aantal extra's ten opzichte van de standaardeditie van Opus Diaboli. Waar in de standaarduitgave het volledige concert alleen op cd is bijgevoegd, bevat de limited edition deze opnames ook op vinyl. Je hebt dan dus in een keer drie keer dezelfde opnames in huis. Ik heb nog niet kunnen ontdekken wat daar het exacte voordeel van is.

Ook bevat de boxset een fotoboek dat nog best enige serieuze omvang heeft. De foto's geven een aardig beeld van de geschiedenis van de band. Het is aardig om te zien dat de leden van Watain vroeger nog wel flauwe grappen maakten, waar ze nu proberen om vooral zo serieus mogelijk over te komen.

Al met al is dit een absolute aanrader. Wees er wel snel bij, want de limited edition boxset zal ongetwijfeld bijzonder snel uitverkocht raken.

Join us at Facebook!

Some of our articles get more than 2000 views, but not too many joined us at Facebook. You could do so!


Click here.

Ook Watain komt met live-DVD

Begin mei gebeurt wat voorman Erik vroeger zei dat nooit zou gebeuren: Watain brengt een live-DVD uit. Eigenlijk zat dat er al even aan te komen, aangezien de optredens van de band een ongekend visueel spektakel zijn. Het opgenomen concert is uiteraard dat van het 13-jarig bestaan. De band heeft het over een persoonlijk en emotioneel project dat ze zelf zien als hun meest ambitieuze werk ooit.

Zelf heeft de band het niet over een live-DVD, maar over een film. Watain heeft dan ook een aantal filmposters gepubliceerd die de sfeer van een soort satanische versie van grindhouse uitstralen.

Op Watains eigen merchandisesite is een gelimiteerde boxset te bestellen met daarin de nodige extra's. Behalve de de DVD bevat de box het hele concert op dubbel-CD en op dubbel-LP, een fotoboek, een handgenummerd blad met daarop de handtekeningen van alle bandleden en vier ansichtkaarten met afbeeldingen van de filmposters. Ook is er een versie verkrijgbaar met T-shirt.

Dit alles is de eerste uitgave van Watains eigen label: His Master's Noise. Bestellen kan via de officiële webshop. Bestellingen worden 30 april verzonden, dus er is nog voldoende tijd om vast wat dode dieren in huis te halen. Watain zonder de geur van verrotting is tenslotte geen Watain.

Interview (en): Seeds of Iblis

Not many black metal artists risk their life for their music. The members of Seeds of Iblis do. In their home country, Iraq, people are brought to death for being gay or 'emo'. It's not that hard to imagine what will happen if local authorities find out who are the people behind songs like "Inverted Hilal" and "Sex with Muhammad's Corpse". One of them is Anahita. Bass player and vocalist in Seeds of Iblis.

- For the people reading this that don’t know Seeds of Iblis: what is the band all about?
Seeds Of Iblis is a new wave of anti-Islamic black metal that rises from the Middle East, as a rejection and refusal against the religion of Islam, because Islam these days are trying to rule the world and spread lies and lies to brainwash the people and make them sacrifice their selves just to spread these lies.

- It must have been very hard to get in contact with other people in Iraq that are interested in creating such music. How did you accomplish this?
At first everything happened by chance, our interests have been gathered after melting two bands "Janaza" and "Tadnees", and so the influences and have been gathered too (Darkthrone, Gorgoroth, Burzum, Marduk, Mayhem, Ildjarn).

- European black metal is mostly anti christian and satanic and that’s pretty save here. You are putting your life at risk for your message. How afraid are you?

If the authorities found us they will cut our heads immediately, but the hate inside of us gives us more energy to do this and to spread our message to the whole world, we dont care if someday they kill us because we know that its very possible.

- Don’t you ever think about leaving Iraq?
Leaving Iraq is one of our goals now, but I guess its not save at the moment, because many people are searching for our names and some of our papers are not finished because we are afraid to be shown in public, so we are just waiting the things to calm down here so we'll get the chance to go out soon.

- The lyrics of Seeds of Iblis are anti islamic. Traditional black metal is satanic. Do you see your band as a satanic band?
No at all! We are not satanic and we somehow don't believe in the essence of the satanic roots, we are against all kinds of religions and we are against killing people and slaying them because of the personal beliefs, the Islamic relegion teaches the follower to hate all the other religions and to kill them and to take their lands if they dont want to believe in Islam, and that what we fight exactly.

- Touring is obviously not an option now. If it was, would you do it? If so: what would you expect of it?
Sure we are interested in making tours and some underground concerts, we did some in the last year, but it was very dangerous , but we are now waiting the chance to get the stage again.

- What kind of music are you listening to yourselves? Any particular bands?
Metal music in general (Thrash, Heavy, Old School, Death, Black, Pagan, Folk, Sludge, Doom) and many other non-metal styles that have a real motivation and creativity.

- I read on the internet that you have some problems finding a new label for the next EP. Did you find one already?
Actually not 100%, because most of the labels just change their minds after contacting us, because I guess they are not brave enough to accept the challenge to support us fighting a cruel religion such as Islam, and many of them are just a money-pussy magnetic that only search for money..

- Your EP was released in only 300 copies. Was that the choice of the band or was it decided by the label?
It was the choice of the label, for us we wished to have more copies so it will be available for many metal-fans that are interested in this kind of music and for all the people that try to explore new extreme music and even new ideologies.

- Anything you would like to add?
I would like to thank all the people that bought our EP, and for all the people that are interested in our style, we will try to provide more songs and make even better songs in the future, I hope you will always support us like this because we are glad by the reactions of the black metal fans.

- Thanks a lot for his interview and please take care of yourselves!


Seeds of Iblis have released only one EP so far and that's, due to the fact that it was limited to 300 copies, hard to find. A new EP should be released soon.

Join us on Facebook

Review: Aosoth - Our Crown of Sins EP

Aosoth is een behoorlijk actieve band. Afgelopen jaar kwam het album III al uit en we zijn nog maar net aan 2012 begonnen, of er is alweer nieuw materiaal. Eind dit jaar kunnen we weer een nieuw album verwachten. Maar nu eerst deze EP.

De 7' schijf bevat twee nummers. Op de A-zijde het titelnummer en op de B-zijde Aura of Pills II. Dat laatste is nogal bijzonder, want al een paar jaar geleden bracht de band dat nummer ook al eens uit, terwijl dit toch aangekondigd was als een tweetal nieuwe nummers.

Maar nu de muziek. Op de EP zelf staat niet aangegeven wat de A- en wat de B-zijde is, maar als er een intro klinkt, lijkt het me dat we hier met het nummer Our Crown of Sins te maken hebben. Na het korte intro is al direct duidelijk dat Aosoth echt niet minder herkenbaar is geworden, maar het is duidelijk een andere uitgave dan III. Naar mijn mening had dit nummer niet echt op dat album gepast. Waar III vooral venijnig en smerig was, is dit meer donker en grof. Er zijn wat meer thrash-geluiden hoorbaar. Nu was dat op de voorgaande albums ook wel het geval, maar hier is het op de een of andere manier overtuigender. Het beukt meer. Als III een roestig scheermes was, dan is OCoS een vlijmscherpe bijl.

Dan Aura of Pills II. Ik heb het vorige nummer met die titel er nog eens bijgenomen en het blijkt hier toch om iets nieuws te gaan en niet om een simpelweg opnieuw opgenomen nummer. Interessant is dat dit nummer tóch wat meer als oudere Aosoth klinkt. Aan de andere kant heeft het ook de wat nieuwere elementen als wat ambient-achtige gitaarlijnen als ondersteuning. Op zich zijn die redelijk kenmerkend voor black metal, maar de concrete repetitieve gitaarlijnen doen minder standaard-black aan dan bij veel andere bands. Geen idee hoe ik dat zou moeten uitleggen, maar de indruk die het geeft is anders.

Al met al kan ik niet anders zeggen dan dat Aosoth de hoog gespannen verwachtingen meer dan waarmaakt. Als dit representatief is voor het aankomende album, dan kan het bijna niet anders dan dat dat een van de beste satanische releases van 2012 wordt. Aosoth klinkt hier absoluut als Aosoth, maar doet dat zonder zich te herhalen. Een superplaatje.

Wie interesse heeft moet snel zijn: Our Crown of Sins is maar beperkt verkrijgbaar. De 500 beschikbare exemplaren zijn vanaf nu te koop bij Inferna Profundis. De prijs van 6,50 euro zou voor geen black metal liefhebber een bezwaar moeten zijn.