Een hoop duisternis in het Zaanse popcentrum De Kade gisteravond. Niet zo zeer vanwege te weinig licht, maar door de optredens van de Zweedse bands Shining en Watain.
Stipt om 19:25 trapten de heren van de Franse black metalband Aosoth af. Een voorprogramma kan nooit kwaad, maar Aosoth wist niet te overtuigen. Het kan aan het zaalgeluid hebben gelegen, maar de band klonk als niet veel meer dan een ondefinieerbare brij herrie. Toen de band het na een klein half uur voor gezien hield, kon ik daar dan ook niet echt rouwig om zijn.
Dan Shining... Omdat gitarist Fredric Gråby enkele dagen geleden de tour door ziekte moest verlaten, was de eveneens zieke Peter Huss vanavond Shinings enige gitarist. Toch speelde de band wat mij betreft verre van slecht. Kvarforth gilde, schreeuwde, piepte, krijste en hoewel hij meerdere malen aangaf dat het podiumgeluid verschrikkelijk slecht was, kwam Shining echt behoorlijk overtuigend over. Helaas was al vrij snel duidelijk dat de overgrote meerderheid van het publiek voornamelijk voor Watain was gekomen en dat werd dan ook in de loop van het optreden verschillende malen duidelijk gemaakt. Regelmatig waren er kreten als "You suck!" en "Wat een kutband!" te horen. Onterecht, als je het mij vraagt.
Nadat Shining het podium had verlaten kon er opgebouwd worden voor Watain. Van alles werd erbij gesleept: kettingen, omgekeerde kruizen, fakkels, een altaar en uiteraard een ruime hoeveelheid stukken dood beest. De band was dan ook nog niet begonnen, of de zaal begon al te stinken naar verrotting. Het aardige van airconditioning is dat die lucht uiteindelijk vooral achterin bleef hangen, terwijl het voorin prima uit te houden was.
Toen uiteindelijk alles stond waar het moest staan, alles brandde wat moest branden en er een flinke hoeveelheid rook het podium op was geblazen, barstte Watain los. Een openingsritueel was een eerste aanzet tot wat een ruim uur onversneden satanische agressie zou worden.
Ik denk niet dat er veel bands zijn die dit soort dingen op een podium kunnen doen zonder belachelijk over te komen, maar bij Watain draagt alles alleen maar bij aan de geweldige overtuigingskracht. Het totaalpakket Watain is een waanzinnig indrukwekkende ervaring. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen de stinkende bloedspetters waarmee zanger Erik tegen het einde van het concert de zaal nog even van een satanische zegen voorzag even goed kon waarderen, maar wat mij betreft was zelfs dat nog behoorlijk passend bij de kwaadaardige duisternis die Watain heet.
Update: de website
metalphoto.org heeft inmiddels uitgebreide fotoseries geplaatst van zowel het optreden van
Shining als dat van
Watain.
