Marduk dus. Dat ze niet vies zijn van opvallende naamgeving en wat controverse mag duidelijk zijn. Titels als Fuck me Jesus en Blood Puke Salvation zijn toch wel tekenen van flink wat gevoel voor poëtische uiting, zullen we maar zeggen.
Het is inmiddels alweer een krappe twee jaar geleden dat Marduk een studioalbum uitbracht. Het in 2009 verschenen Wormwood was hun elfde. De stijl van Marduk is in de loop der jaren niet heel erg veranderd. Alleen het vroege werk onderscheidt zich wat duidelijker van de rest. In veel muziekgenres zou dit als minpunt gelden, wij weten natuurlijk dat het hier een teken van standvastigheid is. Dit is Marduk!
Maar goed, vandaag is een mooie Marduk-dag en vandaag kan er natuurlijk maar één plaat centraal staan. Juist...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten