Er zijn inmiddels redelijk wat serieuze boeken over black
metal verschenen. Niet allemaal zijn ze altijd even goed onthaald. Het fotoboek
dat fotograaf Peter Beste in 2008 uitbracht wordt nog altijd gezien als een
monument, terwijl Lords of Chaos van Michael Moynihan nogal eens neergesabeld
werd.
Maar sindsdien zijn er meer interessante uitgaves
verschenen. Een daarvan is het boek Black Metal – Beyond the Darkness. Volgens
de tekst op de achterzijde wordt er geprobeerd om eens verder te kijken dan de
inmiddels overbekende gebeurtenissen in Noorwegen van begin jaren ’90, want
daar zouden we inmiddels meer dan genoeg over hebben gehoord en black metal is volgens
de auteurs zoveel meer dan dat.
In het boek heeft een aantal schrijvers de mogelijkheid
gekregen om een essay te schrijven over een bepaald aspect van het genre.
Opvallend is dat er direct begonnen wordt met de zoveelste herhaling van juist
die Noorse gebeurtenissen uit de jaren ’90, maar daarna is er al vrij snel
ruimte voor meer.
Jammer is dat dat ‘meer’ in eerste instantie lijkt te
bestaan uit aandacht voor de Amerikaanse black metal. Het lijkt er dan ook al
snel op dat het boek voornamelijk bedoeld is om de Amerikaanse black
metal-scene een steuntje in de rug te geven.
Gelukkig gaat het boek wel verder dan dat, hoewel die
Amerikaanse invalshoek wel redelijk constant aanwezig blijft. De laatste tijd
is een meer theoretische benadering van black metal populair geworden en dat is
dan ook de richting waarin de essays in het boek zich begeven. Op een redelijk
intelligente manier worden er verschillende aspecten van de black metal
onderzocht en beschouwd. Daarnaast krijgen diverse personen flink de ruimte om
hun kennis van de black te delen.
Helaas blijkt ook hier weer de Amerikaanse invalshoek. In
Europa is de zogenoemde orthodoxe black metal sfeerbepalend, terwijl Amerika
het meer moet hebben van bands als Wolfs in the Throne Room en suïcidale metal.
De orthodoxe black wordt in het boek vrijwel volledig genegeerd. Dat is
allemaal leuk en aardig, maar daarmee zegt het boek weinig over de breedte van
het genre. Het negeert zelfs de kern ervan.
En dat is meteen het grootste kritiekpunt op dit boek. Black
metal – Beyond the Darkness lijkt bedoeld te zijn om op de een of andere manier
begrip en respect te kweken voor black metal. Alsof daar behoefte aan is! De essays
zijn best, of soms zelfs heel interessant om te lezen, maar missen juist de
scherpte en het provocerende dat black metal black maakt. Het boek lijkt het
genre te willen bagatelliseren.
Is het dan allemaal flut? Nee. Zeker niet. Zoals al eerder
gezegd: de teksten van het boek zijn van een flink niveau. Die theoretische
benadering is soms storend, maar het biedt in ieder geval een nieuwe
invalshoek. Daarnaast is de presentatie van het boek prima. Het is mooi
ingenaaid, terwijl het tegelijkertijd de klassieke underground-tijdschrift-stijl
weet na te bootsen. Bovendien is de prijs heel redelijk.
Kopen dus? Ja, zou ik zeggen. Voor een ruime twee tientjes
schaf je een boek aan waarmee je je uren bezig kunt houden. Ergernissen zijn er
soms, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten