Het voorgaande Ashes of Angels werd slechts twee jaar geleden uitgebracht, maar toch is er een redelijk verschil hoorbaar. De dissonante gitaarlijnen zijn wat zeldzamer geworden (maar zeker niet verdwenen), maar de overtuigende duisternis is op eenzelfde manier aanwezig. Voor wie zich trouwens afvraagt wat de textuur is die binnen de drie verticale banen op de hoes zichtbaar is: dat is een close up van MkM's armen.
Het nummer III-1 knalt er keihard in. Het is direct duidelijk welke koers er gevaren gaat worden. Hoewel de band in de loop van het album behoorlijk afwisselende stukken laat horen, is de kern constant. Tomeloze agressie, waanzinnige duisternis, maar ook af en toe wat zwaardere stukken wisselen elkaar af. Bij III-3 bijvoorbeeld wordt er zelfs op een slepend, laag tempo gespeeld. Niet om te grooven, niet om afwisselend te klinken, maar gewoon omdat het niet ten koste van de duisternis hoeft te gaan. Neemt niet weg dat Aosoth over het algemeen ouderwets hard tekeer gaat. Blastbeats zoals ze bedoeld zijn.
Gedurende de plaat weet Aosoth dit hoge niveau behoorlijk goed vast te houden. Het is af en toe bijzonder extreem, soms wat experimenteel, maar het blijft constant klinken zoals black metal volgens mij bedoeld is: dit gaat om Satan. Geen lichte kost, maar bij een eerste keer luisteren al zeker goed op waarde te schatten. En ja, dit is écht, dit is gemeend, dit is goed.
Aanschaffen? Jazeker! Voor wie in Nederland woont is Discorder waarschijnlijk de goedkoopste optie. Wil je iets meer dan de cd, een gelimiteerde uitgave van de vinyleditie bijvoorbeeld, dan kun je bij Aosoths label Agonia Records terecht voor een transparante plaat (350 exemplaren beschikbaar), of de iets duurdere splattereditie (een oplage van 150 stuks).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten